ในปี พ.ศ. 2538 ปฏิสัมพันธ์ระหว่างรัสเซียกับอเมริกากลับมาดำเนินต่อด้วย ภารกิจ กระสวย–มีร์ (พ.ศ. 2538–2541) อีกครั้งที่ยานอเมริกันเทียบท่ากับยานรัสเซีย คราวนี้เป็นสถานีอวกาศเต็มรูปแบบ ความร่วมมือนี้ดำเนินต่อไปกับรัสเซียและสหรัฐอเมริกาในฐานะสองพันธมิตรที่ใหญ่ที่สุดในการสร้างสถานีอวกาศที่ใหญ่ที่สุด: สถานีอวกาศนานาชาติ (ISS) ]ความแข็งแกร่งของความร่วมมือในโครงการนี้ชัดเจนยิ่งขึ้นเมื่อ นาซา เริ่มพึ่งพายานส่งของรัสเซียเพื่อให้บริการสถานีอวกาศนานาชาติในช่วงระยะเวลาสองปีของกองเรือกระสวยอวกาศหลังจากภัยพิบัติกระสวยอวกาศโคลัมเบียพ.ศ. 2546 กองยานกระสวยสูญเสียยานโคจร 2 ลำและนักบินอวกาศ 14 คนในภัยพิบัติ 2 ครั้ง: ชาเลนเจอร์ในปี 1986 และโคลัมเบียในปี 2003 ในขณะที่การสูญเสียในปี 1986 บรรเทาลงด้วยการสร้างกระสวยอวกาศ Endeavourจากชิ้นส่วนอะไหล่ NASA ก็ไม่ได้สร้างยานอวกาศอีกลำเพื่อทดแทน การสูญเสียครั้งที่สอง โครงการกระสวยอวกาศของนาซามี 135 ภารกิจเมื่อโครงการสิ้นสุดลงด้วยการลงจอดที่ประสบความสำเร็จของกระสวยอวกาศแอตแลนติสที่ศูนย์อวกาศเคนเนดีเมื่อวันที่ 21 กรกฎาคม พ.ศ. 2554 โครงการกินเวลา 30 ปี โดยมีนักบินอวกาศ 355 คนถูกส่งขึ้นสู่อวกาศ ภารกิจ