สามารถมีผลกระทบร้ายแรงได้ ผู้ร่วมวิจัย Rodrigo Hamede นักนิเวศวิทยาโรคแห่งมหาวิทยาลัยแทสเมเนียในโฮบาร์ตกล่าว “ในเวลาเพียง 10 ปี เราสูญเสียประชากร [ปีศาจ] ไประหว่าง 60–70%” เขากล่าวแม้ว่านักวิทยาศาสตร์จะทราบถึงมะเร็งทั้งสองชนิดนี้มาระยะหนึ่งแล้ว แต่ไม่ค่อยมีใครรู้เกี่ยวกับวิวัฒนาการของมะเร็งเหล่านี้ ในการตรวจสอบ Hamede และเพื่อนร่วมงานของเขาได้รวบรวมจีโนมอ้างอิงของแทสเมเนียนเดวิลและเปรียบเทียบกับ DNA ที่จัดลำดับจากเนื้องอก DFT1 78 ชิ้นและ DFT2 41 ชิ้น จากนั้นทีมได้สร้าง "แผนผังครอบครัว" ของเนื้องอกเหล่านี้เพื่อติดตามต้นกำเนิดและทำแผนที่การกลายพันธุ์เพื่อสร้างภาพว่าโรคมีวิวัฒนาการอย่างไรผลการวิจัยพบว่า DFT1 ซึ่งแพร่กระจายไปทั่วแทสเมเนียเกิดขึ้นในปี 1986 ประมาณหนึ่งทศวรรษก่อนที่จะถูกต ธรรมชาติ รวจพบครั้งแรกในปีศาจเพศหญิงทางตะวันออกเฉียงเหนือของเกาะ บุคคลนั้นดูเหมือนจะเป็น superspreader โดยส่งเซลล์เนื้องอกไปยังปีศาจอีกอย่างน้อยหกตัว ส่งผลให้มี DFT1 หกสายพันธุ์หลักในที่สุดทีมงานพบว่า DFT2 ไม่เกิดขึ้นจนกระทั่งปี 2011 ประมาณสามปีก่อนที่จะพบครั้งแรกในปีศาจตัวผู้ทางตะวันออกเฉียงใต้ของแทสมาเนีย ซึ่งแตกต่างจาก DFT1, DFT2 พบได้ในพื้นที่เล็กๆ ของเกาะเท่านั้น มะเร็งมีลักษณะทางพันธุกรรมคล้ายกับ DFT1 แต่กลายพันธุ์เร็วกว่าสามเท่า นี่อาจเป็นเพราะเซลล์เนื้องอกแบ่งตัวเร็วขึ้น ทำให้มีโอกาสเกิดการกลายพันธุ์มากขึ้น Hamede กล่าว "คำถามใหญ่คือการกลายพันธุ์เหล่านี้เป็นการเลือกหรือไม่" เขากล่าวในกรณีส่วนใหญ่ มะเร็งใบหน้าจะไม่ติดต่อจนกว่าเนื้องอกจะปรากฏขึ้นภายใน 6-12 เดือนหลังการติดเชื้อ แต่มะเร็ง DFT2 ที่เติบโตอย่างรวดเร็วอาจทำให้หน้าต่างนี้หดตัว ซึ่งนำไปสู่การติดเชื้อที่แพร่กระจายเร็วขึ้น Hamede กล่าว สิ่งนี้อาจทำให้มะเร็งและสายพันธุ์ต่างๆ ของมะเร็งมีความได้เปรียบในการแข่งขันเหนือชนิดที่แพร่เชื้อได้น้อย “นั่นจะเป็นข้อได้เปรียบเชิงวิวัฒนาการในระยะยาว