(30  มล./นาที) ก็สามารถทนได้โดยไม่มีอาการเจ็บปวดหรือท้องอืด และส่งต่อโดยไม่เป็นอันตรายในรูปของอาการท้องอืดต่อทวารหนัก อาการท้องอืด ประการที่สอง การศึกษาที่มุ่งหาปริมาณก๊าซทั้งหมดที่ผลิตโดยผู้ป่วยที่มีอาการลำไส้แปรปรวน (บางส่วนรวมถึงก๊าซที่ปล่อยออกมาจากปากโดยการเรอ) ล้มเหลวอย่างต่อเนื่องในการแสดงปริมาณที่เพิ่มขึ้นเมื่อเทียบกับอาสาสมัครที่มีสุขภาพดี สัดส่วนของไฮโดรเจนที่ผลิตขึ้นอาจเพิ่มขึ้นในผู้ป่วยบางรายที่มีอาการลำไส้แปรปรวน