ขอบเขตของบทความนี้คือการนำเสนอการทบทวนเชิงวิพากษ์เกี่ยวกับการพัฒนาของสาริน การใช้อย่างแพร่หลาย กฎระเบียบ และความเป็นพิษของมัน บทความนี้ยังมุ่งเน้นไปที่กลวิธีการต่างๆ ที่ใช้ในการรักษาสี่ระยะของความเป็นพิษต่อระบบประสาทที่เกิดจากสารซาริน: (1) ความเป็นพิษเฉียบพลันของ cholinergic, (2) ความเป็นพิษต่อระบบประสาทล่าช้าที่เกิดจากออร์กาโนฟอสเฟต (OPIDN), (3) ความเป็นพิษต่อระบบประสาทเรื้อรังที่เกิดจากออร์กาโนฟอสเฟต (OPICN) และ (4) การหยุดชะงักของต่อมไร้ท่อที่เกิดจากออร์กาโนฟอสเฟต (OPIED) สุดท้ายนี้ บทความนี้จะระบุถึงความเสียหายที่ซารินสามารถก่อให้เกิดต่อระบบประสาทและผลต่อพฤติกรรมทางระบบประสาทในระยะยาวสำหรับนักพิษวิทยาที่ไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญตารางที่ 1แสดงรายการตัวย่อ ซาริน ตัวย่อ และสัญลักษณ์ทั้งหมดที่อ้างถึงในบทวิจารณ์นี้ตารางที่ 2แสดงรายการระบบการตั้งชื่อ IUPAC หมายเลข CAS และสูตรโมเลกุลของสารเคมีที่อ้างถึงในข้อความ สงครามโลกครั้งที่หนึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของการใช้อาวุธเคมีสมัยใหม่โดยทั้งสองฝ่ายของความขัดแย้ง อาวุธดังกล่าวส่วนใหญ่ประกอบด้วยคลอรีน ฟอสจีน และก๊าซมัสตาร์ด และทำให้มีผู้เสียชีวิตประมาณ 100,000 คน มีผู้เสียชีวิตจากอาวุธเคมีมากถึงหนึ่งล้านคนทั่วโลกตั้งแต่สงครามโลกครั้งที่ 1 ในช่วงสงครามเย็น (พ.ศ. 2490-2534) มีการพัฒนา ผลิต และสะสมอาวุธเคมีอย่างมีนัยสำคัญ (ตารางที่ 3). ในช่วงต้นทศวรรษ 1950 ซารินเป็นอาวุธเคมีมาตรฐานของทั้งองค์การสนธิสัญญาป้องกันแอตแลนติกเหนือ (NATO) และสหภาพสาธารณรัฐสังคมนิยมโซเวียต (USSR) แต่ในช่วงทศวรรษ 1960 ประเทศเหล่านี้ได้ตกลงที่จะทำลายคลังสารินของตน (Rosman et al. 2014 ). ความกังวลของสาธารณชนเกี่ยวกับสารเคมีอันตรายเหล่านี้นำไปสู่กฎระเบียบและการควบคุมอาวุธเคมีทั่วโลกผ่านข้อตกลงที่สำคัญดังต่อไปนี้ ( Somani & Romano, 2001 ; Abraham et al. 2002 )