ป็นอาหารหลักในวัฒนธรรมแอฟริกามหาสมุทรและเอเชียใต้ ใบเผือกดิบ คุณค่าทางโภชนาการต่อ 100 กรัม (3.5 ออนซ์) พลังงาน 177 กิโลจูล (42 กิโลแคลอรี) คาร์โบไฮเดรต 6.7 ก น้ำตาล3 ก เส้นใยอาหาร 3.7 กอ้วน0.74 กโปรตีน5 กวิตามิน ปริมาณ%DV †วิตามินเอเทียบเท่าเบต้าแคโรทีนลูทีน ซีแซนทีน30%241 มก27%2895 มก2475 มกไทอามีน (B 1 ) 18%0.209 มกโบฟลาวิน (B 2 ) 38%0.456 มกไนอาซิน (B 3 ) 10%1.513 มกวิตามินบี6 11%0.146 มก โฟเลต (B 9 ) 32%126 มก วิตามินซี 63%52 มก วิตามินอี %2.02 มก วิตามินเค 103%108.6 มก แร่ธาตุ ปริมาณ%DV † แคลเซียม 11%107 มก เหล็ก 17%2.25 มก แมกนีเซียม 13%45 มก แมงกานีส 34%0.714 มก ฟอสฟอรัส 9%60 มก โพแทสเซียม 14%648 มก สังกะสี 4%0.41 มก ลิงก์ไปยังรายการฐานข้อมูล USDA หน่วย μg = ไมโครกรัม  • mg = มิลลิกรัม IU = หน่วยสากล †เปอร์เซ็นต์เป็นค่าประมาณคร่าว ๆ โดยใช้คำแนะนำของสหรัฐอเมริกาสำหรับผู้ใหญ่ ผู้คนมักจะกินหัวและใบของมันที่กินได้ เหง้าซึ่งมีสีม่วงอ่อนเนื่องจากเม็ดสีฟีนอลนำไปคั่ว อบหรือต้ม น้ำตาลธรรมชาติให้รสหวานมัน แป้งเป็นแป้งที่ย่อยได้ง่าย และเนื่องจากธัญพืชมีขนาดเล็กและละเอียด จึงมักใช้เป็นอาหารทารก ใบอ่อนและก้าน เผือก สามารถรับประทานได้หลังจากต้มสองครั้งเพื่อขจัดรสฉุน ใบเป็นแหล่งวิตามิน AและC ที่ดี และมีโปรตีนมากกว่าหัว ในรูปแบบดิบ พืชเป็นพิษเนื่องจากมีแคลเซียมออกซาเลต และ ราไฟด์รูปเข็มในเซลล์พืช อย่างไรก็ตาม สารพิษสามารถลดลงได้และทำให้หัวมีรสชาติอร่อยโดยการปรุงอาหารหรือโดยการแช่ในน้ำเย็นข้ามคืน เหง้าของเหง้าที่มีลักษณะกลมขนาดเล็กจะปอกเปลือกและต้ม จาก นั้นขายทั้งแบบแช่แข็งบรรจุถุงในของเหลวของตัวเอง หรือบรรจุกระป๋อง