ได้ตั้งทฤษฎีเป็นครั้งแรกว่าในการตอบสนองต่อภาระทางสรีรวิทยา มีการไหลของของไหลภายในเครือข่ายรูพรุน LCS ที่เชื่อมต่อถึงกันอย่างซับซ้อนภายใน กระดูก จนถึงปี 1990 ผู้ตรวจสอบไม่ได้ระบุว่าเครือข่ายนี้เป็นอวัยวะรับความรู้สึกทางกลไก แต่แทนที่จะตั้งสมมติฐานว่าการไหลของของไหลและการตอบสนองการส่งสัญญาณที่ตามมาโดยเซลล์มีสาเหตุหลักมาจากการได้รับสารอาหารและการกำจัดของเสีย จนกระทั่งในปี 1994 Weinbaum et al. 32เสนอสมมติฐานที่ว่าเซลล์กระดูกรับรู้ภาระเชิงกลในการตอบสนองต่อความเค้นเฉือนของของไหล โดยเริ่มส่งสัญญาณกระตุ้นเซลล์ ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา