สัมผัสพวกเขาเมื่อคุณพูดคุยกับพวกเขา พูดให้ชัดเจนและมีปริมาณเพียงพอ แต่ใช้น้ำเสียงที่นุ่มนวล

อ่านให้พวกเขาฟัง ลองอ่านบันทึกจากบุคคลอันเป็นที่รัก ข้อความทางศาสนา บทกวี หรือข้อความจากหนังสือเล่มโปรดของพวกเขา ร้องเพลงหรือเล่นเพลงปลอบโยนที่คุ้นเคยและมีความหมายสำหรับพวกเขา รับโทรศัพท์จากบุคคลอันเป็นที่รักที่อยู่ห่างไกลและปล่อยให้พวกเขาพูดคุยกันสั้น ๆ สติสัมปชัญญะ ผ่านสปีกเกอร์โฟน เต็มใจที่จะบอกลาและอนุญาตให้พวกเขาทำเช่นเดียวกัน ปลดปล่อยพวกเขาจากความรู้สึกผิดที่ “ทิ้งคุณไว้ข้างหลัง” พูดว่า “เรารักคุณและอยากให้คุณรู้ว่าคุณพร้อมจะไปได้เสมอ คุณสามารถปราศจากความเจ็บปวด เรามีชีวิตที่ยอดเยี่ยมร่วมกัน” เป็นเรื่องปกติและดีต่อสุขภาพที่จะปล่อยให้น้ำตาและอารมณ์ของคุณแสดงออกมา มันสื่อถึงความรักของคุณที่มีต่อพวกเขา