ความคิดที่จะใช้ห่วงโซ่อาหารกับระบบนิเวศและวิเคราะห์ผลที่ตามมาได้รับการเสนอครั้งแรกโดย Charles Elton (Krebs 2009) ในปี พ.ศ. 2470 เขาตระหนักว่าความยาวของห่วงโซ่อาหารเหล่านี้ส่วนใหญ่จำกัดไว้ที่ 4 หรือ 5 ข้อ และโซ่อาหารไม่ได้แยกออกจากกัน แต่เชื่อมโยงเข้าด้วยกันเป็นสายใยอาหาร (ซึ่งเขาเรียกว่า วัฏจักรอาหาร) ปฏิสัมพันธ์การให้อาหารที่แสดงโดยสายใยอาหารอาจมีผลกระทบอย่างมากต่อความสมบูรณ์ของชนิดพันธุ์ในชุมชน และผลผลิตและเสถียรภาพของระบบนิเวศ (Ricklefs 2008) ประเภทของใยอาหาร สายใยอาหารอธิบายความสัมพันธ์ - การเชื่อมโยงหรือความเชื่อมโยง - ระหว่างสปีชีส์ในระบบนิเวศ แต่ความสัมพันธ์จะแตกต่างกันไปตามความสำคัญต่อการไหลของพลังงานและพลวัตของประชากรสปีชีส์ ความสัมพันธ์ทางโภชนาการบางอย่างมีความสำคัญมากกว่าความสัมพันธ์อื่น ๆ ในการกำหนดการไหลของพลังงานในระบบนิเวศ การเชื่อมต่อบางอย่างมีอิทธิพลต่อการเปลี่ยนแปลงของประชากรสปีชีส์ Robert Paine เสนอใยอาหารสามประเภทตามสายพันธุ์ของเขตน้ำขึ้นน้ำลงบนโขดหินบนชายฝั่งวอชิงตัน (Ricklefs 2008, รูปที่ 2) จากวิธีต่างๆ ที่สปีชีส์มีอิทธิพลต่อกันและกัน ใยเชื่อมโยง อาหารสัตว์ (หรือทอพอโลยีอาหารใย) เน้นความสัมพันธ์ให้อาหารระหว่างชนิด เป็นภาพเชื่อมโยงในใยอาหาร (Paine 1980) เว็บการไหลของพลังงานแสดงปริมาณการไหลของพลังงานจากสิ่งมีชีวิตชนิดหนึ่งไปยังอีกสายพันธุ์หนึ่ง ความหนาของลูกศรสะท้อนถึงความแข็งแกร่งของความสัมพันธ์ ใยหน้าที่ (หรือใยอาหารปฏิสัมพันธ์) แสดงถึงความสำคัญของแต่ละสปีชีส์ในการรักษาความสมบูรณ์ของชุมชน และสะท้อนถึงอิทธิพลต่ออัตราการเติบโตของประชากรสปีชีส์อื่นๆ ดังแสดงในรูปที่ 2 ลิมเพทAcmaea peltaและA. mitraในชุมชนใช้พลังงานจากอาหารเป็นจำนวนมาก (สายใยของกระแสพลังงาน) แต่การกำจัดผู้บริโภคเหล่านี้ไม่ได้มีอิทธิพลต่อความอุดมสมบูรณ์ของทรัพยากรของพวกเขา (สายใยการทำงาน) การควบคุมที่มีประสิทธิภาพสูงสุดคือเม่นทะเลStronglocentrotusและไคตันKatharina (Ricklefs 2008)