การกำหนดเส้นโค้งการหลอมละลายของน้ำมีความสำคัญต่อวิทยาศาสตร์หลายสาขา รวมทั้งฟิสิกส์ เคมี และวิทยาศาสตร์ดาวเคราะห์ ตัวอย่างเช่น มีข้อเสนอแนะว่าเขตมุดตัวเย็นในโลกมีแนวโน้มที่จะตัดกับเส้นโค้งการหลอมละลายความดันสูงของน้ำ ซึ่งจะมีความหมายอย่างลึกซึ้งต่อองค์ประกอบทางเคมีและการขนส่งวัสดุภายใน คำศัพท์วิวัฒนาการของดาวเคราะห์ในขณะที่มันเย็นลง เป็นเรื่องที่น่าแปลกใจมากที่เมื่อ 4 ปีที่แล้ว การวัดอุณหภูมิหลอมละลาย (T m ) ของน้ำแข็งในช่วง 10–20 GPa ทดลองมีความแตกต่างกันมากถึง 20% อย่างไรก็ตาม ด้วยความก้าวหน้าในการรวมเทคนิคต่างๆ เช่น การเลี้ยวเบนของรังสีเอกซ์ซินโครตรอนแบบกระจายมุมหรือรามันสเปกโทรสโกปีแบบออปติคอลในแหล่งกำเนิด เข้ากับเทคโนโลยีเซลล์ทั่งเพชรที่ได้รับการปรับปรุง ความแตกต่าง น้ำแข็งหมายเลข 7 มากมายระหว่างการวัดต่างๆ ได้รับการแก้ไขแล้ว และตอนนี้สามารถวัดอุณหภูมิหลอมเหลวได้อย่างแม่นยำของน้ำแข็งให้เหลือไม่กี่เปอร์เซ็นต์สำหรับความดันสูงถึง 20 GPa  สำหรับความดัน >20 GPa มีการทดลองเพียงเล็กน้อยเท่านั้น และที่ ≈50 Gpa ค่าที่รายงานล่าสุดคือ T m  แสดงความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญซึ่งกันและกัน แม้จะมีความคลาดเคลื่อนเชิงปริมาณมากเหล่านี้ แต่รายงานการทดลองทั้งหมดก็พบหลักฐานของการเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วของความลาดเอียงของเส้นโค้งการหลอมละลายที่ ≈35–45 GPa ซึ่งเปิดโอกาสที่น้ำจะดำรงอยู่เป็นของแข็งในชั้นลึกของดาวเคราะห์ เช่น ดาวเนปจูน , ดาวยูเรนัส และโลกนอกจากการวัดผลเชิงทดลองต่างๆ แล้ว ยังได้ดำเนินการตรวจสอบหลักการเบื้องต้นหลายประการเกี่ยวกับคุณสมบัติของน้ำแรงดันสูงและน้ำแข็ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการอ้างอิง 12 , มีการคาดการณ์เป็นครั้งแรกว่าสำหรับความดันที่ใกล้ 30 GPa ความชันของเส้นโค้งการหลอมเหลวควรเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วเนื่องจากลักษณะของเฟสของแข็งที่มีประจุเหนือไอออน ตัวนำยิ่งยวดเป็นวัสดุที่แสดงการนำไฟฟ้าไอออนิก >1 (Ω cm) −1ในเฟสของแข็ง