ไม่นานมานี้ การรวมกันของทฤษฎีพลังงานนิวเคลียร์ การทดลองในห้องปฏิบัติการ และการสังเกตการณ์ดวงอาทิตย์ที่ดีขึ้น ทำให้นักวิทยาศาสตร์ได้ภาพที่ดีเกี่ยวกับโครงสร้างโดยรวมของดวงอาทิตย์ มันเป็นลูกบอลก๊าซที่ประกอบด้วยไฮโดรเจนประมาณ 90 เปอร์เซ็นต์ ฮีเลียม 9 เปอร์เซ็นต์ และองค์ประกอบอื่น ๆ เช่น คาร์บอน ไนโตรเจน ออกซิเจน ซิลิกอน และเหล็กเพียง 1 เปอร์เซ็นต์เท่านั้น เส้นผ่านศูนย์กลางของดวงอาทิตย์ประมาณ 1,390,000 กิโลเมตร (865,000 ไมล์) หรือประมาณ 109 เท่าของโลก และดวงอาทิตย์มีมวลมากกว่าโลก 300,000 เท่า ที่ใจกลางดวงอาทิตย์ ทฤษฎีคาดการณ์ว่าอุณหภูมิจะสูงถึง 15 ล้าน° C อย่างไม่น่าเชื่อ นี่คืออุณหภูมิของระเบิดไฮโดรเจนที่กำลังระเบิด มันร้อนพอที่จะคงไว้ซึ่งปฏิกิริยาเทอร์โมนิวเคลียร์ที่เปลี่ยนอะตอมของไฮโดรเจนเป็นฮีเลียม ดังนั้นจึงให้พลังงานแก่ดวงอาทิตย์ ด้วยวิธีนี้ ดวงอาทิตย์ใช้เชื้อเพลิงนิวเคลียร์ไฮโดรเจนประมาณ 5 พันล้านกิโลกรัม (5 ล้านตัน) ทุกวินาที อย่างไรก็ตาม ดวงอาทิตย์มีขนาดใหญ่มากจนเผาผลาญไฮโดรเจนในอัตรานี้นับตั้งแต่ที่มันก่อตัวขึ้นเมื่อประมาณ 5 พันล้านปีก่อน และจะเผาไหม้อย่างต่อเนื่องต่อไปอย่างน้อยอีก 4 พันล้านปี ดวงอาทิตย์ พลังงานที่ปล่อยออกมาจากปฏิกิริยานิวเคลียร์ฟิวชั่นในใจกลางดวงอาทิตย์จะแผ่ออกไปในทุกทิศทางสู่อวกาศในที่สุด เศษเล็กเศษน้อยมาถึงโลก ขับเคลื่อนทุกกระบวนการที่จำเป็นสำหรับชีวิต แม้แต่เศษเล็กเศษน้อยนี้ก็ยิ่งใหญ่มาก พลังงานแสงอาทิตย์ที่ส่องลงมายังโลกเท่ากับพลังงาน 800 พันล้านเมกะวัตต์ ซึ่งเป็นจำนวนที่มากกว่ากำลังการผลิตทั้งหมดของโรงไฟฟ้าทั้งหมดของเราอย่างมาก สักวันหนึ่งเราจะเรียนรู้ที่จะใช้มันได้อย่างมีประสิทธิภาพ ภายในดวงอาทิตย์อาจเผาผลาญไฮโดรเจนในอัตราที่คงที่ แต่การมองอย่างใกล้ชิดที่พื้นผิวและชั้นนอกแสดงให้เห็นว่าดวงอาทิตย์ไม่เสถียรเลย ตรวจสอบด้วยเทคนิคสมัยใหม่ - โดยเฉพาะอย่างยิ่งเครื่องมืออวกาศ - บรรยากาศของดวงอาทิตย์มีการเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่องและกิจกรรมที่รุนแรง การรบกวนจากแสงอาทิตย์ประเภทต่างๆ เกิดขึ้นในช่วงเวลาตั้งแต่หลายปีไปจนถึงหนึ่งในพันของวินาที ซึ่งเกี่ยวข้องกับพื้นที่ตั้งแต่ขนาดบรรยากาศของดวงอาทิตย์ทั้งหมดไปจนถึงรายละเอียดที่เล็กที่สุดที่มองเห็นได้ในกล้องโทรทรรศน์ที่ทรงพลังที่สุดของเรา