ทางตะวันออกของอี๋ชางใน มณฑล หูเป่ย์มีที่ราบที่มีความกว้างไม่เท่ากันตามแนวแม่น้ำแยงซี (ฉางเจียง) ที่ราบมีความกว้างเป็นพิเศษใน พื้นที่ สามเหลี่ยมปากแม่น้ำ และใน จุดที่แม่น้ำแยงซีได้รับแควใหญ่ รวมทั้งพื้นที่ราบลุ่มขนาดใหญ่รอบทะเลสาบต้งถิง โปยังไท่และหงเจ๋อซึ่งเชื่อมโยงทางอุทกวิทยากับแม่น้ำแยงซี ลุ่มน้ำเสฉวน พื้นที่เป็นที่ราบลุ่มการทับถมของตะกอนที่ทับถมตามลำน้ำมาช้านาน มีเนินเขาที่แยกจากกันเล็กน้อย แต่โดยทั่วไปแล้วพื้นที่ราบเรียบ โดยส่วนใหญ่อยู่ต่ำกว่า 160 ฟุต (50 เมตร) แม่น้ำ ลำคลอง และทะเลสาบก่อตัวเป็นโครงข่ายทางน้ำที่หนาแน่น พื้นผิวของที่ราบถูกดัดแปลงให้เป็นระบบลานราบซึ่งลดหลั่นเป็นขั้นบันไดไปตามทางลาดของหุบเขา