ไม่จำเป็นอีกต่อไป และในความเป็นจริงแล้ว อาจกลายเป็นสิ่งกีดขวางการดำรงชีวิตใต้น้ำได้ ดังนั้นสิ่งเหล่านั้นจึงหมดไป และสูญเสียการทำงานของเกราะป้องกันที่ทำหน้าที่โดยชั้นนอกของ ผิวหนัง ซึ่งใน สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมบนบกมีความสำคัญต่อการรักษาน้ำไม่ให้ระเหยออกจากร่างกายและป้องกันไม่ให้เชื้อโรคเข้าสู่ร่างกายนักวิจัยได้เปรียบเทียบลักษณะทางกายวิภาคของผิวหนังฮิปโปและสัตว์จำพวกวาฬตามเนื้อเยื่อวิทยา และใช้หน้าจอจีโนมเพื่อรวบรวมรายชื่อ "ยีนผิวหนัง" ที่ครอบคลุมซึ่งถูกยับยั้งทั้งในฮิปโปและสัตว์จำพวกวาฬ สิ่งนี้ได้รับความช่วยเหลือจากการตรวจสอบ - เป็นครั้งแรกซึ่งเป็นหนึ่งในสองสายพันธุ์ฮิปโปที่มีชีวิต