การฝังสิ่งของมีค่ากับคนตายเป็นธรรมเนียมปฏิบัติมาจีนเป็นเวลาหลายพันปี นอกจากทองคำ เงิน และของมีค่าอื่นๆ แล้ว วัตถุที่ใช้ฝังศพยังรวมถึงของใช้ในชีวิตประจำวัน ศิลปะและงานฝีมือ สมบัติแห่งการศึกษาทั้งสี่ (พู่กันเขียน แท่งหมึก แผ่นหมึก และกระดาษ) หนังสือและภาพวาด เครื่องมือในการผลิต และอุปกรณ์ทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี และสิ่งเหล่านี้ได้เปลี่ยนสุสานหลายแห่งให้กลายเป็นบ้านสมบัติล้ำค่าใต้ดิน เล่าถึงสมัยนิยม เสื้อผ้า หมวกและเครื่องประดับ ผ้าไหมและผ้าลินิน ทองสัมฤทธิ์ หยก เครื่องลายครามและเครื่องปั้นดินเผา เครื่องเขิน ไม้และวัตถุที่ทำด้วยทองและเงินมักทำขึ้นเพื่อการฝังศพโดยเฉพาะ จึงสะท้อนถึงงานฝีมือ วิถีชีวิต และขนบธรรมเนียมทางศิลปะได้ค่อนข้างดี รูปแบบและระดับทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีของเวลา ในฐานะหลักฐานทางประวัติศาสตร์ โบราณวัตถุทางวัฒนธรรมที่ขุดพบมีความน่าเชื่อถือมากกว่าในการพรรณนาสภาพของเวลา ปิดผนึกจากอากาศและแสงแดดและการเปลี่ยนแปลงของสภาพอากาศ อุณหภูมิ และความชื้นเป็นเวลาหลายร้อยปี วัตถุที่ฝังศพแสดงการสลายตัวเพียงเล็กน้อย เหลืออยู่เกือบเหมือนเมื่อถูกวางไว้ในหลุมฝังศพ พวกเขามีคุณค่าทางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมที่ประเมินค่าไม่ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่มาจาก สุสาน ของจักรพรรดิ เป็นสิ่งที่ร่ำรวยที่สุดและมีค่าที่สุด เพราะพวกเขาเป็นแหล่งรวบรวมความมั่งคั่งมหาศาลที่สร้างขึ้นโดยแรงงานในสมัยโบราณและสร้างขึ้นจากภูมิปัญญาและทักษะของคนงานที่มีประสบการณ์และมีความสามารถ โรงตีเหล็กในยุคนั้น