เรือพิฆาตขีปนาวุธชั้น Arleigh-Burke (DDG-51) เรือพิฆาตชั้นนี้เข้าประจำการในปี พ.ศ. 2534 และด้วยการผลิตที่ดำเนินต่อไป เป็นชั้นที่มีการผลิตยาวนานที่สุดของกองทัพเรือ ชุดภารกิจหลัก ได้แก่ สงครามต่อต้านอากาศ ต่อต้านเรือดำน้ำ และต่อต้านผิวน้ำ ภารกิจเหล่านั้นได้รับการสนับสนุนด้วยอาวุธยุทโธปกรณ์ รวมทั้ง Standard Missile (SM-2MR); ขีปนาวุธต่อต้านเรือดำน้ำแบบเปิดตัวแนวตั้ง; โทมาฮอว์ก; ตอร์ปิโด MK-46 หกลูก; ปิดในระบบอาวุธ (CIWS); ปืนห้านิ้ว MK 45; และขีปนาวุธซีสแปร์โรว์ที่พัฒนาขึ้น กองทัพเรือจัดกลุ่มเรือพิฆาต Arleigh Burke ออกเป็นเที่ยวบินตามการอัพเกรดที่ได้รับ เที่ยวบินที่ 1 ประกอบด้วยเรือที่มีการออกแบบดั้งเดิม การปรับปรุง Flight II รวมถึงความสามารถเพิ่มเติมในการปล่อยขีปนาวุธระยะไกล SM-2 Block IV เรือรบ IIA ของเที่ยวบินมีโรงเก็บเฮลิคอปเตอร์เพิ่มเติมและปืน MK 45 ที่ยาวขึ้น การอัพเกรดระบบเรดาร์ก็เป็นส่วนสำคัญของวิวัฒนาการของเรือพิฆาตเช่นกัน เรือพิฆาตชั้น Zumwalt (DDG-1000) เรือพิฆาตขนาด ใหญ่ที่ลอบเร้น ไม่ซ้ำใครนี้มีการออกแบบตัวถังที่เป็นนวัตกรรมใหม่ซึ่งช่วยให้ปรากฏเป็นเรือประมงขนาดเล็กในเรดาร์แม้ว่าจะมีขนาดใหญ่ก็ตาม มีขนาดใหญ่กว่า เรือพิฆาต ชั้น Arleigh Burke ประมาณ 40% โดยมีความยาว 610 ฟุต และระวางขับน้ำเกือบ 16,000 ตัน