บาดแผลที่แสดงการหายที่บกพร่อง บาดเจ็บ รวมถึงแผลเฉียบพลันที่ล่าช้าและแผลเรื้อรัง มักไม่สามารถผ่านขั้นตอนปกติของการรักษาได้ บาดแผลดังกล่าวมักเข้าสู่สภาวะการอักเสบทางพยาธิวิทยาเนื่องจากกระบวนการรักษาที่เลื่อนออกไป ไม่สมบูรณ์ หรือไม่พร้อมเพรียงกัน แผลเรื้อรังส่วนใหญ่เป็นแผลที่เกี่ยวข้องกับการขาดเลือด เบาหวาน โรคเลือดดำหรือความดัน บาดแผลที่รักษาไม่หายส่งผลกระทบต่อผู้คนประมาณ 3 ถึง 6 ล้านคนในสหรัฐอเมริกา โดยผู้ที่มีอายุ 65 ปีขึ้นไปคิดเป็น 85%