ภาษาอังกฤษ เช่น ภาษาจีน (史 vs. 诌) ได้กำหนดคำแยกต่างหากสำหรับประวัติศาสตร์มนุษย์และการเล่าเรื่องโดยทั่วไป ในภาษาเยอรมันสมัยใหม่ ภาษา ฝรั่งเศสและภาษาเจอร์มานิกและภาษาโรมานซ์ ส่วนใหญ่ ซึ่งเป็นภาษาสังเคราะห์และมีการเบี่ยงเบนสูง คำเดียวกันนี้ยังคงใช้เพื่อหมายถึงทั้ง ประวัติศาสตร์ "ประวัติศาสตร์" และ "เรื่องราว" นักประวัติศาสตร์ในความหมายของ "นักวิจัยประวัติศาสตร์" ได้รับการยืนยันตั้งแต่ปี ค.ศ. 1531 ในภาษายุโรป ทั้งหมด ประวัติศาสตร์ที่สำคัญยังคงใช้เพื่อหมายถึงทั้ง "สิ่งที่เกิดขึ้นกับผู้ชาย" และ "การศึกษาเชิงวิชาการเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น" ความหมายหลังนี้บางครั้งก็แยกความแตกต่างด้วยอักษรตัวใหญ่ หรือคำว่าhistoriography