อย่างไรก็ตาม โดยรวมแล้วจิงโจ้ได้รับประโยชน์จากการมีมนุษย์อยู่ด้วย นักล่าชาวอะบอริจินมักจะเผาพื้นที่ป่าและทุ่งหญ้าเป็นส่วนใหญ่เป็นประจำ เพื่อเปิดประเทศให้คนกินหญ้าขนาดใหญ่โดยไม่ต้องใช้เบราว์เซอร์ที่มีขนาดเล็กลง จากนั้นนักเลี้ยงสัตว์ชาวยุโรปได้เคลียร์พื้นที่ที่มีพืชพันธุ์หนาแน่นเพิ่มเติม และจัดหาแหล่งน้ำถาวรในแหล่งที่อยู่อาศัยที่แห้งแล้งและตามฤดูกาล ในช่วงปลายศตวรรษที่ 20 จำนวนจิงโจ้ในออสเตรเลียเพิ่มขึ้นจนถึงจุดที่อุตสาหกรรมหลัก ๆ หันมาใช้พวกมัน จิงโจ้สามสายพันธุ์ ที่มีมากที่สุด ได้แก่ สีเทาตะวันออก   ความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับจิงโจ้  สีเทาตะวันตก และจิงโจ้แดง รวมกันมีจำนวนหลายสิบล้านตัว ทุกปีสามสายพันธุ์นี้หลายล้านสายพันธุ์ และขนาดกลางหลายพันสายพันธุ์ เช่นวอลลาบี หางแส้ ( M. parryi) ได้รับการเก็บเกี่ยว หนังของพวกมันถูกนำมาทำเป็นพรมและเสื้อผ้า และเนื้อของพวกมันซึ่งแต่ก่อนใช้เป็นอาหารสัตว์เลี้ยงปัจจุบันมีการขายเพื่อการบริโภค ของมนุษย์มากขึ้น สถานะของจิงโจ้ในฐานะสัญลักษณ์ประจำชาติทำให้การเก็บเกี่ยวกลายเป็นประเด็นขัดแย้งทางการเมือง จิงโจ้ก็ถูกฆ่าเช่นกันเพราะพวกมันแย่งชิงอาหารกับปศุสัตว์ ภัยคุกคามอื่นๆ ได้แก่ สุนัขดุร้ายที่เข้ามายังแผ่นดินใหญ่ของออสเตรเลีย