อารมณ์ฉุนเฉียวสามารถเป็นพฤติกรรมที่เรียนรู้ได้ บางครั้งพ่อแม่รู้สึกว่าอารมณ์ฉุนเฉียวและพฤติกรรมที่เป็นปัญหาอื่นๆ นั้นตั้งใจหรือบิดเบือน อย่างไรก็ตาม แพทย์ที่เชี่ยวชาญด้านพฤติกรรมของเด็กเห็นพ้องต้องกันว่าอารมณ์ฉุนเฉียวโดยทั่วไปไม่ใช่พฤติกรรมโดยสมัครใจของเด็ก แต่อาจเป็นสิ่งที่เรียกว่า พฤติกรรมที่เรียนรู้ นั่นหมายความว่าเด็ก ๆ ได้เรียนรู้ว่าการมีอารมณ์ฉุนเฉียวทำให้ พฤติกรรม ได้รับผลลัพธ์ที่ต้องการ กล่าวอีกนัยหนึ่ง ในขณะที่เด็กที่มีปัญหาในการควบคุมอารมณ์ของเธออาจไม่ได้ตั้งใจคำนวณอารมณ์ฉุนเฉียวของเธอ แต่เธออาจใช้วิธีดังกล่าวเพราะเธอไม่ได้เรียนรู้วิธีแก้ปัญหาหรือสื่อสารความต้องการของเธอที่ดีกว่า พ่อแม่ที่หวังดีมักจะตอบสนองต่ออารมณ์ฉุนเฉียวด้วยการพยายามแก้ไขสิ่งที่ทำให้เกิดปัญหา โดยการปลอบโยนลูกหรือให้ทุกอย่างที่เธอขอ น่าเสียดายที่สิ่งนี้ยิ่งตอกย้ำพฤติกรรมอารมณ์ฉุนเฉียว ทำให้เด็กๆ มีแนวโน้มที่จะอารมณ์ฉุนเฉียวต่อไป และมีโอกาสน้อยที่จะพัฒนาวิธีจัดการความรู้สึกที่ซับซ้อนมากขึ้น การตอบสนองต่อพฤติกรรมที่เป็นปัญหา แต่เมื่อเด็กแสดงออกมาก ความสัมพันธ์ระหว่างพ่อแม่และลูกอาจตึงเครียด สร้างความหงุดหงิดและความขุ่นเคืองซึ่งไม่ดีต่อสุขภาพในครอบครัว ไม่ว่าลูกของคุณจะอยู่ในช่วงเริ่มต้นของการเรียนรู้เกี่ยวกับการควบคุมตนเองและขอบเขต หรือหากครอบครัวของคุณประสบปัญหาและคุณกำลังมองหาความช่วยเหลือ คู่มือนี้ออกแบบมาเพื่ออธิบายเพิ่มเติมเกี่ยวกับวิธีการที่เด็กเรียนรู้ที่จะจัดการกับพฤติกรรมของพวกเขา สิ่งที่พ่อแม่สามารถทำได้ ทำเพื่อช่วยในกระบวนการและวิธีรับการสนับสนุนเพิ่มเติมหากคุณต้องการ